Het Lac Serre de Ponçon ligt aardig ver in Zuid Frankrijk. Het is een mooi blauw meer gelegen tussen de bergen. Er ligt een weg omheen,waar je op verschillende punten prachtige uitzichten hebt. Er is ook een bezoekers centrum vlak bij de stuwdam,waar je van alles over de dam te weten kunt komen. Hier kun je ook de foto,s van vroeger zien. Het is het grootste stuwmeer van Frankrijk,en je bent wel even een tijdje zoet als je het wil rondrijden. Je kunt een stuk afsnijden door bij Savines de brug te gebruiken. Het meer wordt gevoed door twee rivieren. Bij Embrun komt de Durance het meer in en in het zuiden zorgt de Ubaye voor het nodige water. Indertijd was er anderhalf jaar voor nodig om het meer te vullen. Voorbij de stuwdam gaat de rivier als de Durance verder naar Avignon en komt in de Rhóne uit. Het leuke van deze streek is dat je er van alles kunt doen. Het begint al met kamperen. Er zijn verschillende campings rond het meer gelegen,van heel luxe tot eenvoudig.
Alleen kan men niet overal in of bij het water komen. Maar elders zijn genoeg plekken waar dit wel kan. Wij hadden een camping aan de zuidkant van het meer gekozen met direct toegang tot het meer,wat wel zo handig is als je een kano bij je hebt. De kano is dus veel gebruikt die dagen.
Wandelen kan men hier ook,op alle niveau,s. Tussen de bergen liggen veel wandelpaden verborgen waarvan je geen weet hebt. Alleen als je een gedetailleerde kaart aan schaft kom je er achter hoeveel het er zijn en waar ze beginnen. De meesten gaan wel naar boven,maar er is ook een pad dat rond het meer gaat en je laat genieten van prachtige uitzichten over het meer met daar achter de bergen. Een aanrader is om met de auto ergens tussen Embrun en Savines een zijweggetje in te slaan en zo ver mogelijk door te rijden tot een parkeerplaats. Soms lijkt het wat druk,maar die mensen zie je verderop niet meer terug. Hiervandaan vertrek je voor een mooie wandeltocht naar het Cirque de Morgon . Het eerste stuk gaat door de bossen,maar al gauw wordt de bebossing dunner en sta je als het ware midden tussen de Alpen. Ik heb hier marmotten gezien en vooral gehoord. Zij lijken een goed werkend waarschuwing- systeem te hebben Uit eindelijk kom je dan op de Pic de Morgon op 2327 meter.
Je waant je dan op het dak van de wereld.
Hiervandaan heeft men uitzicht over bijna het hele meer met als blikvanger Pont de Savines dat als een dun streepje door het meer snijdt .

Jan Groenendijk

Eindelijk is het er een keer van gekomen . Het grootste deel van de familie Groenendijk met zijn allen op vakantie naar Frankrijk . Het doel was de Vallei van de Ubaye en het daar aan gelegen stuwmeer Lac de Serre Ponçon , dat ondermeer gevuld wordt door de snel stromende rivier de Ubaye . Het motto van deze happening was : Wandelen , Varen , Zonnen , Eten en drinken . Vooral drinken in alle varianten en soorten . Voor de mannen het liefst alcoholhoudend en giegelwijn voor Marijke . De deelnemers aan deze expeditie waren Marijke , Jan en Jacqueline , Dolf en Bep Groenendijk . Omdat de eerst bezochte camping niet zo geschikt was om te varen met de meegenomen boten , besloten we om een camping aan het meer te verkennen .De eerste indruk van " Camping du Lac "was niet zo best , een platgetrapt zooitje,maar op een ander , pas verworven deel van de camping was het stukken beter . Het leek wel een natuurterrein . Het uitzicht was groots en het water was makkelijk te bereiken , alleen de weg terug naar de tent was een tikkie moeilijker vanwege de helling . Omdat het het eind van het seizoen was verdween de ene na de andere campinggast wat steeds weer het zelfde ritueel van schoonmaken opleverde . Toen Jan en Jacqueline enkele dagen later dan Dolf en Bep naar huis gingen waren de toiletten al op een na afgesloten , en konden zij het licht uit doen .

Steeds weer terugkerend onderwerp van gesprek was het aan de overkant van het meer gelegen bergmassief . Was de top te bereiken ? Waar zou dat kunnen , en zouden we het gaan proberen ? Een dag later zagen we horden mensen aan de top en over de bergkam lopen , dus het moest kunnen . Daarmee was de beslissing genomen , wij gingen het ook proberen . Op de gok dus . Echter aan onze kant van de berg kon je wel dicht bij de top komen maar niet er op . Wij bereikten die dag dus niet de top.

Op deze tocht begon ook het het verhaal met de brillen , want opeens merkte Jan dat hij zijn zonnebril niet meer op had . Na enig geredeneer dacht hij wel te weten waar hij moest liggen. Niet zo ver weg dacht hij , halverwege een net beklommen steile bergtop , hij ging hem wel even halen . Maar als zo vaak was dit de wens van de gedachte , want hij lag er mooi niet . Jan moest de berg helemaal af en een vorige weer half op , maar niet voor niets , want daar lag zijn bril . Enkele dagen later gebeurde Dolf precies het zelfde . Hier was de vraag of wij gezien hadden of hij die morgen wel zijn bril op had toen hij in de auto stapte , want hij had hem nu niet meer op . Jan en Marijke konden dit niet bevestigen . Dat was even schrikken want deze bril was veel duurder dan een zonnebril en het was niet alleen een leesbril ,maar een met varifocus glazen . Waren we maar gelijk terug gegaan om te zoeken . Jan meende dat de bril op tafel was blijven liggen nadat Bep hem had schoongemaakt . Dit was niet zo , want op een foto kunnen we zien dat hij hem onderweg nog op had . De volgende morgen zijn Dolf en Jan alsnog naar de bril gaan zoeken , wat inhield dat ze weer de berg op moesten . Bij aankomst op de parkeerplaats constateerde de mannen dat een groot aantal mensen hun die dag al waren voorgegaan en de vindkans dus kleiner werd . De bril werd dus ook niet gevonden .Wel werd even opgemerkt dat we niet de enige waren die een bril konden vergeten , want er werd wel een achtergelaten zonnebril aangetroffen , die wij lieten liggen maar een volgende passant ongetwijfelt mee zou nemen . uiteindelijk vielen de kosten mee want tegen bijbetaling van € 15,00 kon er dankzij een goede verzekering een nieuwe bril gehaald worden .

Wij zouden geen Nederlanders zijn als we niet konden zeuren over het weer . Het weer was prachtig , zeker vergeleken met de rest van Europa . Alleen de avonden en nachten waren , volgens de dames , te koud . En naarmate de vakantie verstreek des te kouder het in de avond werd . Een avond hebben we zelfs in de caravan doorgebracht met de kachel aan . Maar nogmaals , overdag was alles top .

Een verhaal dat zeker niet mag worden vergeten is dat van die aardige Fransman .Het was de ochtend van de tweede dag en Dolf wilde ergens benzine tanken . Het was zondag en natuurlijk was alles op dat gebied gesloten . We vonden na enig speuren een benzinestation met een betaalautomaat ,die alle pasjes accepteerde maar niet de onze . Inmiddels was er een Fransman komen tanken die gelijk door had wat ons probleem was . Hij wist de oplossing . Ga maar daar tanken dan kun je contant betalen .Maar waar was daar ? En hoe kom je daar ? Want het toeval wil dat de weg ook overhoop lag en wij dus niet gewoon onze weg konden vervolgen . En hier werd Pierre onze redder in nood , want tot onze verbazing bood hij ons aan om als gids te fungeren . Zo reden wij even later door Dole , want daar was het , via parkeerplaatsen en wegomleggingen enkele kilometers achter onze Fransman aan . Een paar honderd meter voor de pomp vertraagde hij al zodat we de pomp niet konden missen . Na een vriendelijk stootje op de claxon en een zwaai gaf hij gas en weg was hij . Gelukkig was er ook een WC bij want de dames....... we hebben hem helaas nooit voor zijn inzet en moeite kunnen bedanken . Zeg dus nooit dat Fransen niet aardig zijn want wij weten wel beter .